حسین شیخ، دکترای ایرانشناسی از دانشگاه گوتینگن آلمان، عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان، گروه تاریخ و ایرانشناسی. حوزه علاقه وی زبان و حقوق در ایران باستان و ارتباط ایرانیان با سامی زبانهاست.

مهرک‌علی صابونچی دانش‌آموخته‌ی کارشناسی زبان و ادبیات فارسی و کارشناسی‌ارشد و دکتری فرهنگ و زبان‌های باستانی ایران است. عنوان پایان‌نامه‌ی کارشناسی ارشد او «بررسی مقابله‌ای ساخت متن اوستایی خورشیدنیایش، مهرنیایش و آتش‌نیایش و ترجمه‌ی آن‌ها به فارسی میانه‌ی زردشتی» (1392) و عنوان رساله‌ی دکتری‌اش «آرایش سازه‌ها در چند متن منثور سغدی مانوی (داستان دو مار، داستان‌های سغدی، کیهان‌شناخت مانوی، موعظه‌ی نوس روشن، موعظه‌ی روح و خواستوانیفت)» (1398) است. حوز‌ه‌ی پژوهشی او در مطالعات زبان‌های ایرانی متمرکز بر زبان سغدی است. ازاین‌روی، تاکنون مقالاتی درباره‌ی این زبان نوشته و به تدریس آن مشغول بوده است. در حوزه‌ی فرهنگ و اساطیر، تمرکز او بر دیوشناسی ایرانی است. در همین پیوند او در سال 1398کتاب رساله‌ی صد دیو را منتشر کرد. کتاب دیگر وی در ارتباط با دیوشناسی ایرانی با عنوان دیوان دیو (دانش‌نامه‌ی زیان‌کاران ایرانی) به زودی منتشر خواهد شد. در زمینه‌ی فرهنگ و ادبیات ایران هم دو کتاب با عنوان رساله‌ی موش و گربه در معرفی اثر عبید زاکانی (1397) و رساله‌ی عشق و عاشقی (1400) در معرفی بیست داستان عاشقانه‌ی ادبیات فارسی از او منتشر شده است. او هم‌چنین توجه ویژه‌ای به آموزش و آشنایی کودکان و نوجوانان با اساطیر ایرانی دارد. به همین دلیل هم‌اکنون مشغول پژوهش و نگارش پروژه‌ی «مجموعه‌ی تاریخ اساطیری ایران برای نوجوانان» است. تاکنون دو کتاب از این مجموعه منتشر شده است: جلد نخست: یکی بود و یکی نبود، هرمزد بود و اهریمن نبود (داستان آفرینش) (1401)) و جلد دیگر: هستی ایزدان و نیستی دیوان (نیروهای روشنی و تاریکی) (1402).

یاسر ملک زاده مدرک دکتری خود را دریافت کرد. در تاریخ ایران پیش از اسلام از دانشگاه تهران در سال ۱۳۹۶. وی از سال ۱۳۹۹ به عنوان محقق مدعو در دانشگاه فردوسی مشهد مشغول به پژوهش و تدریس بوده است. علایق علمی او شامل ادبیات تطبیقی، هویت، حافظه، تاریخ فرهنگی، تاریخ نگاری و جغرافیای تاریخی در ایران پیش از اسلام است. برای دسترسی به مقالات دانشگاهی وی به پروفایل وی در https://mashhad.academia.edu/YaserMalekzadeh مراجعه کنید.

خداداد رضاخانی، مدرس و پژوهشگر دانشگاه لیدن، تاریخ‌دان اواخر عهد باستان و اوایل قرون وسطی است. پژوهش‌های او عمدتا متمرکز بر مطالعات ساسانی و اوایل خلافت اسلامی است. او در حال حاضر سرپرست پروژۀ "خاطرۀ یک شهر، تیسفون و بغداد"-به پشتیبانی مالی بنیاد گردا هنکل- است. از نوشته‌های رضاخانی، افزون بر مقالات متعدد، می‌توان به دو کتاب زیر اشاره کرد. ReOrienting the Sasanins: East Iran in Late Antiquity (2017) Companion to War in Ancient Iran (2024 ،زیرچاپ)

محمد بیانی دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، گرایش ادبیات حماسی دانشگاه فردوسی مشهد است. حوزۀ اصلی پژوهش او اساطیر ایران و آثار حماسی، به‌ویژه شاهنامۀ فردوسی از منظر اسطوره‌شناسی است. رسالۀ دکتری او بر نحوۀ مفهوم‌سازی مفاهیم بد در اساطیر ایران متمرکز است.

بهرام روشن‌ضمیر، دانشجوی دکتری در رشتۀ تاریخِ شرقِ نزدیک در دورۀ پسین‌باستان در مدرسۀ مطالعاتِ عالیِ پاریس، بخشِ مطالعاتِ دینی است. از سال 2021 او پژوهشهایش را در قالبِ پژوهشکدۀ مطالعاتِ یکتاپرستی وابسته به مرکز ملیِ تحقیقاتِ علمیِ فرانسه آغاز کرده است. پایان‌نامۀ او بر موضوعِ انگارۀ دینِ زردشتی در دورۀ ساسانی بر پایۀ متون شهادتنامه‌های سریانیِ ایران تمرکز دارد. او مقالاتی چند دربارۀ انگارۀ ایران و ایرانیان در منابعِ یونانی-رومی-مسیحی نوشته است.

مجید رشیدیان دانشجوی دکتری رشته زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه تهران است. در سال ۲۰۲۳، او در دانشگاه لیدن به عنوان پژوهشگر مهمان مشغول به کار شد. علایق پژوهشی او بررسی تطور لغات کهن فارسی در حوزه ترجمه از عربی به فارسی است. رساله دکتری او نسخه‌ای از یک فرهنگ لغت قرآنی دوزبانه عربی-فارسی کهن به نام "نُقود الجُمان فی عُقود الترجمان"است.

حامد اسدی دانشجوی دکتری رشته زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه تهران است. در سال ۲۰۲۳، او در دانشگاه لیدن به عنوان پژوهشگر مهمان مشغول به کار شد. حوزه پژوهشی مورد علاقه او ادبیات کهن فارسی و عربی است. رساله دکتری او تصحیح کتاب «المحبی فی شرح دیوان المتنبی» است که نخستین شرح کامل دیوان متنبی به زبان فارسی است.

الهه امیرپور در حال حاضر دانشجوی دورۀ کارشناسی ارشد فرهنگ‌های نسخه‌های خطی در دانشگاه هامبورگ آلمان (۲۰۲۳-۲۰۲۴) است. او در سال ۱۳۹۶ دورۀ کارشناسی ارشد خود را در رشتۀ فرهنگ و زبان‌های باستانی ایران در تهران به پایان رساند. تحقیقات او چند جانبه است، با تمرکز اصلی بر روی تکامل زبان فارسی، به خصوص دوران شکل‌گیری فارسی نو. الهه در پژوهش‌هایش به اوضاع زبانی، تاریخی، سیاسی و  مذهبی جامعۀ زرتشتیان در سیستان پس از حمله اعراب پرداخته است. هدف او درک چگونگی تاثیر این رویداد تاریخی مهم (حملۀ اعراب) بر زبان و فرهنگ ‌جامعۀ زرتشتی سیستان است. الهه در تحقیقاتش تلاش کرده، با بررسی منابع کهن از جمله ترجمه‌های کهن قرآن مانند قرآن قدس ویژگی‌های گونۀ زبانی محلی سیستان در سده‌های نخستین اسلامی را مورد واکاوی قرار دهد. علاوه بر این، الهه به بررسی گونۀ فارسی به کار رفته در آثار برجامانده از جامعۀ یهودی- ایرانی در سده های نخستین اسلامی پرداخته و نقش مهم آن را در شناخت دوران گذار از فارسی میانه به فارسی نوی اولیه مورد توجه قرار داده است.

محمد کشاورز دیوکلایی. تمرکز اصلی او بر روی باستان‌شناسی، معماری و آنالیز شیمی بر روی مصالح و مواد باستان‌شناسی به دست آمده از سایت‌های باستانی منطقه کوهستانی البرز و شهرستان سوادکوه است. مقاطع کاردانی و کارشناسی رشته مرمت ابنیه تاریخی را در سالهای (1385-1389 به پایان رساند. در سال 2021 در دانشگاه ساپینزا شهر رم مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد رشته تکنولوژی علوم حفاظت میراث فرهنگی را به اتمام رساند. محمد عضو انجمن بین المللی ایزمئو در شهر رم ایتالیا بوده که رابط فرهنگی بین مدیترانه و آسیا است همچنین او عضو کمیته علمی معماری دست‌کند ایکوموس ایران میباشد.

الهه گل‌بستان دانشجوی دکتری فرهنگ و زبان‌های باستانی دانشگاه تهران است. حوزۀ اصلی پژوهش او زبان‌ها و گویش‌های ایرانی غربی (باستان، میانه و نو) است. موضوع رسالۀ دکتری او «اصطلاحات خویشاوندی در زبان‌ها و گویش‌های ایرانی نو غربی» می‌باشد که از منظر ریشه‌شناختی، تحولات آوایی-تاریخی و نیز مؤلفه‌های معنایی مورد بررسی قرار می‌گیرد.

نیما جمالی، پژوهشگر پسادکتری در دانشگاه شیکاگو، دپارتمان زبان‌ها و فرهنگ‌های خاور میانه است. مدرک دکتری خود را در سال ۲۰۲۱ از دپارتمان تمدن‌های خاور میانه و نزدیک دانشگاه تورنتو دریافت کرده‌است. موضوع پایان‌نامه او بررسسی تطبیقی نظام‌های حقوقی زرتشتی، یهودی و رمی در قرون هفت و هشت میلادی بر اساس تصحیح انقادی و ترجمه و تحشیه متن حقوقی به زبان سریانی موسوم بهکتاب دادستان یشوعبخت بوده‌است. موضوع اصلی پژوهش او تاریخ حقوق و زبان‌شناسی تاریخی در خاور میانه  و شرق مدیترانه در دورهٔ باستان متأخر است. در حال حاضر او مشغول تألیف تک‌نگاری‌ای است موسوم به مشمول مرور زمان: تاریخ فکر و سنت حقوقی در کلیسای شرق (۸۵۰-۴۸۰ میلادی). از جمله دیگر موضوعات طرف توجه او نهاد دفترخانه در آغاز قرن بیستم و نقش آن در زندگی شهری در ایران مدرن و زندگی روزمره است. او همچنین مشغول مطالعهٔ برداشت‌های مختلف از «گذشته» نزد روشنفکران ایرانی در آغاز دورهٔ تجدد و تأثیر آن برداشت‌ها بر شکل‌گیری فهم از خود، هویت ایرانی و ایدئال‌های سیاسی‌ است.   مقالاتی از او در تعدادی از مجلات دانشگاهی و عمومی منتشر شده‌است. از آن جمله است: «نامگ: مختصری در ریشه‌شناسی و معنی‌شناسی» و «بنیادهای فکر حقوقی در کلیسای شرق در قرون پنجم و ششم میلادی» در ایران‌نامگ؛ «یادداشتی دربارهٔ افتادگی‌ای در دادستان یشوعبخت: فلسفهٔ یونانی در متون حقوقی سریانی شرقی» و «کتاب ششم یشوعبخت: مرجعیت، اجرا و زبان» در مجلهٔ انجمن کانادایی مطالعات سریانی،  «تأثیر و تأثر منابع سامی و مطالعات ساسانی: یک رویکرد نو» در گزارش میراث؛ «از اینشوشیناک تا جکسون پولاک: پیوستگی و دگرگونی، انحطاط و بقا در اندیشهٔ احسان یارشاطر» در حرفه: هنرمند.

علیرضا عربانی دانش‌آموختۀ کارشناسی ارشد زبان‌های باستانی ایران از دانشگاه شهید بهشتی است. عنوان پایان‌نامۀ کارشناسی ارشد او «تبیین و تحلیل ساختار کیهان در کیهان‌شناخت مانوی بر پایۀ متون فارسی میانه، پارتی و سغدی» است (شهریور 1401) که در اسفندماه 1402 برگزیدۀ نشان فروهر شد. حوزۀ پژوهشی او کار بر روی دست‌نوشته های مانوی به زبان‌های فارسی میانه، پارتی و سغدی، کیهان‌شناسی و سرودشناسی مانوی است. مقالۀ او با عنوان «چهار دیوار و سه پارگین در کیهان شناخت مانوی، ساختار و تصویر» در کنفرانس مانی در کمبریج 3 (ماه مه 2024) ارائه شد.