این مقاله مسیر جدیدی را برای مطالعه اسناد فارسی میانه از ایرانِ دوره اسلامی اولیه ترسیم می‌کند که بافتِ تاریخی اسلامیِ این اسناد را به‌شکلی جامع‌تر از آنچه تاکنون انجام شده، در نظر می‌گیرد. رویکرد یادشده و دستاوردهای بالقوه آن برای مطالعه تاریخ صدر اسلام، از طریق بررسی عمیق چهار سند متعلق به سده هفتم میلادی از منطقه قم (که پیشتر به‌دست دیتر وبر ویرایش و تحلیل شده‌اند) نشان داده می‌شود. هر یک از این اسناد حاوی اصطلاحی مالیاتی است که ظاهراً در دیگر اسنادِ این مجموعه دیده نمی‌شود. نویسنده نشان می‌دهد که تفسیرهای موجود از این اسناد، به‌شیوه‌ای نابهنگام، اصطلاحات و ساختارهای مالیاتیِ دوره‌های متأخرتر را به ایرانِ صدر اسلام تعمیم می‌دهند. افزون بر این، این اسناد در مجموع نشانگر روندی مشخص از تحول نظام مالیاتی اسلامی در قلمروهای پسا-ساسانی در دهه‌های پس از فتوحات اولیه هستند: از وضع مالیات‌های کلی و نسبتاً نامشخص تا اخذ عوارضِ هدفمندتر که مبتنی بر ارزیابی‌های دقیق و فزاینده بوده است.

برای شرح کامل مقاله به لینک زیر مراجعه کنید: